Αν υπήρχε μόνο ένας αριστερός υποψήφιος, θα περνούσε στο δεύτερο γύροΤη συνέντευξη πήρε ο Τζέιμς Ίβο Κρουζ*Έχετε πει ότι ο Φρανσουά Φιγιόν και η Μαρί Λεπέν έχουν την αφήγηση μιας «μελλοντικής ουτοπίας για μια μεγάλη Γαλλία». Πώς μπορείτε να το ορίσετε αυτό όσον αφορά τη γαλλική δεξιά και την ακροδεξιά, και ειδικότερα τη σχέση τους με μεγάλα τμήματα της καθολικής εκκλησίας, που είναι πλέον μια ντροπή για την υποστήριξη που δείχνουν προς το Εθνικό Μέτωπο;Το Εθνικό Μέτωπο είναι μια πραγματική απειλή, είναι ένα ακροδεξιό κίνημα, ξενοφοβικό και ρατσιστικό. Δεν μου αρέσει ο όρος «λαϊκισμός», νομίζω ότι είναι πολύ συγκεχυμένος, αλλά έχοντας στο νου μου την εικόνα της δακρυσμένης Λεπέν μιλώντας για τον πατέρα της, ο όρος αυτός εξακολουθεί να είναι πολύ παρόντας. Σήμερα η Λεπέν επωφελείται από μια μεγάλη και διάχυτη κοινωνική δυσαρέσκεια κατά της κρίσης, ενάντια στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ξενοφοβίας που υπάρχει, δυστυχώς, σε όλη την Ευρώπη, με εξαίρεση την Πορτογαλία (μια πανέμορφη εξαίρεση). Είναι μια πολύ σημαντική απειλή. Βλέπω διαφορετική την περίπτωση του Φιγιόν, περισσότερο ως μια εκδήλωση της κλασικής αντιδραστικής δεξιάς, που είναι ένα άλλο είδος αυτού του σχήματος και ακόμα πιο νεοφιλελεύθερο από την Λεπέν. Ωστόσο, δεν έχουν την ίδια διαμόρφωση. Η καθολική εκκλησία παραδοσιακά ήταν σε αντίθεση με το λόγο του Εθνικού Μετώπου. Σήμερα, όμως, υπάρχει μια ακραία καθολική δεξιά, που συμπάσχει με το Εθνικό Μέτωπο σαφώς, και ήδη υπάρχει στο εσωτερικό της μια μεγάλη μετατόπιση προς έναν αντιδραστικό καθολικισμό για θέματα όπως οι γάμοι των ομοφυλοφίλων, η υπεράσπιση της οικογένειας, οι εκτρώσεις και άλλα, και για αυτό έχει την στήριξη τμημάτων της καθολικής εκκλησίας. Υπάρχει ένας τομέας του Εθνικού Μετώπου που ακολουθεί αυτόν τον προσανατολισμό, όμως δεν είναι η κυρίαρχη γραμμή. Αυτή είναι η γραμμή της ανιψιάς του Λεπέν, της Μαριόν Λεπέν, αλλά δεν είναι η γραμμή της Μαρί Λεπέν, που αποφάσισε να παίξει το χαρτί του κοσμικού κράτους, το οποίο είναι πολύ δημοφιλές στη Γαλλία από την παλιά κοσμική παράδοση εναντίον της εκκλησίας και κατά των θρησκειών.
Παράλληλα επιτίθεται και κατά του Ισλάμ.Προφανώς, αυτό είναι το χαρτί της ισλαμοφοβίας, μια ισλαμοφοβία όχι στο όνομα του καθολικισμού, αλλά του κοσμικού κράτους, το οποίο έχει μεγαλύτερη δημοτικότητα. Δεν μπορεί να παίξει το χαρτί της καθολικής εκκλησίας, το επιχείρημά της εναντίον του Ισλάμ δεν είναι επειδή δεν είναι μια χριστιανική θρησκεία, είναι επειδή είναι ξένο, εχθρικό προς τις γαλλικές παραδόσεις μας, τις κοσμικές, και η ίδια ισχυρίζεται ότι προστατεύει τα δικαιώματα των γυναικών με έναν ψευτοφεμινιστικό λόγο, που δεν έχει να κάνει σε τίποτα με τη θρησκευτική παράδοση. Αλλά όχι μόνο στη Γαλλία, σε όλη την Ευρώπη βλέπουμε μια ανησυχητική αύξηση της ισλαμοφοβίας, με δεξιές, ρατσιστικές και ξενοφοβικές παραλλαγές σε κάθε χώρα. Είναι ένα ευρωπαϊκό φαινόμενο, και τώρα με τον Τραμπ είναι ένα διεθνές φαινόμενο. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτό το τέρας.
Πώς βλέπετε την παρουσία της γαλλικής αριστεράς στις προσεχείς προεδρικές εκλογές;Υπάρχει μια επαναστατική αριστερά στη Γαλλία, το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα, που στις προηγούμενες εκλογές παρουσίασε ως υποψήφιο έναν εργαζόμενο, τον Φιλίπ Πουτού. Αλλά αυτή τη φορά θα είναι δύσκολο να έχει υποψηφιότητα, επειδή το γαλλικό δίκαιο απαιτεί ένα σύστημα με πεντακόσιες υπογραφές αιρετών, γεγονός το οποίο κάνει ολοένα και πιο δύσκολο το έργο του και ακόμα δεν ξέρουμε τι θα γίνει. Οι δύο υποψηφιότητες της αριστεράς που υπάρχουν σήμερα και συναγωνίζονται μεταξύ τους, είναι ο Ζαν Λικ Μελανσόν και ο Μπενουά Αμόν, ο εκπρόσωπος της αριστερής πτέρυγας του Σοσιαλιστικού Κόμματος, που κέρδισε απροσδόκητα τις προκριματικές του Σοσιαλιστικού Κόμματος, και ο οποίος είναι εκφραστής μια δημοκρατικής κοινωνικής αριστεράς, με όλες τις αντιφάσεις που έχει αυτό. Αυτοί οι δύο υποψήφιοι έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά, αλλά έχουν και τα προβλήματά τους, και πάνω απ’ όλα τον ανταγωνισμό τους, γεγονός που κάνει απίθανο ο ένας από αυτούς να περάσει στο δεύτερο γύρο. Έχουν μια δυναμική κοντά στο 25%. Αν υπήρχε μόνο ένας, θα μπορούσε να περάσει στο δεύτερο γύρο, αλλά επειδή διαιρούνται, ο ένας έχει περίπου 15% και ο άλλος 10%. Αρχικά ο Μελανσόν ήταν στο 15% και ο Αμόν στο 10%, αλλά τώρα αντιστράφηκαν τα ποσοστά τους. Δεν υπάρχουν πολλές πιθανότητες να πάει κάποιος στο δεύτερο γύρο, εκτός αν αλλάξει κατά πολύ η σημερινή κατάσταση. Για αυτό και ο κίνδυνος του δεύτερου γύρου είναι μεταξύ της δεξιάς, εδώ συγκαταλέγεται και ο Μακρόν φυσικά, και της άκρας δεξιάς, κάτι το οποίο θα ήταν καταστροφικό.
Βλέπετε κάποια πιθανότητα να επιβάλλει η Γαλλία μια πολιτική κατά τ��ς λιτότητας στην ημερήσια διάταξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης;Είναι δύσκολο, εξαρτάται από το ποιος θα είναι ο πρόεδρος. Αν είναι ο Μελανσόν ή ο Αμόν, δεν θα είναι ίδια η σχέση με την Ευρώπη. Η εκλογή του Μελανσόν είναι πολύ πιο κρίσιμη για την Ευρωπαϊκή Ένωση, από ό,τι του Αμόν, αλλά αν υπάρχει μια κυβέρνηση περισσότερο ή λιγότερο αριστερή, και θέλει να λάβει κάποια μέτρα κατά της λιτότητας, θα έρθει αντιμέτωπη με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όμως η Πορτογαλία έχει δείξει, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να κάνει τα πάντα. Η δύναμή της είναι πολύ μεγάλη, αλλά όχι για τα πάντα, δεν μπορεί να επαναλάβει στην Πορτογαλία ό,τι έκανε με την Ελλάδα, γιατί αλλιώς θα τελειώσει. Αν αποφασίσει και η Γαλλία να αντιμετωπίσει την Ευρωπαϊκή Ένωση, επειδή έχει πολύ μεγαλύτερη οικονομική δύναμη, αυτό θα αλλάξει τον συσχετισμό των δυνάμεων. Ήδη έχουμε την Πορτογαλία και την Ελλάδα, αν προστεθεί και η Γαλλία, υπάρχει ένας αριθμός χωρών που προτείνουν μια άλλη πολιτική. Αυτό θα ήταν μια αλλαγή της σημερινής κατάστασης, δεν ξέρω ποιες θα είναι οι συνέπειες, αλλά η Ευρώπη δεν μπορεί προφανώς να κάνει με την Γαλλία αυτά που έκανε στην Ελλάδα. Δυστυχώς, όμως, δεν νομίζω ότι είναι πολύ πιθανό να συμβεί κάτι τέτοιο, αλλά θα ήταν ωραίο αν υπήρχε στην Γαλλία μια αριστερή κυβέρνηση ικανή να αναλάβει μια μάχη ενάντια στην πολιτική της λιτότητας της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας.
Μετάφραση: Δημήτρης ΓκιβίσηςΗ συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο πορτογαλικό δίκτυοhttp://www.esquerda.net/