Σε ποια φάση βρίσκονται οι κινητοποιήσεις στην Ταϊλάνδη;
Είναι διεθνώς γνωστό ότι το σύμβολο που χρησιμοποιούν στην Ταϊλάνδη όσοι είναι υπέρ της δημοκρατίας και ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία είναι ένας χαιρετισμός με τρία δάχτυλα που αντιγράφηκε από την ταινία «Hunger games», αντιπροσωπεύει τρεις αρχές, ελευθερία, ισότητα και αδελφοσύνη, και ξεκίνησε ως διαμαρτυρία για το πραξικόπημα του 2014. Αυτόν το χαιρετισμό κάνουν τώρα όλοι οι νέοι διαδηλωτές που συμμετέχουν στο κίνημα. Η διαδήλωση στις 19 Σεπτεμβρίου στην Μπανγκόκ, που διοργανώθηκε από το Ενωμένο Μέτωπο UFTD (United Front of Thammasat and Demonstration) ήταν μια από τις μεγαλύτερες εδώ και χρόνια με περίπου 100.000 ανθρώπους. Αυτή η ημέρα ήταν η 14η επέτειος του πραξικοπήματος στο οποίο ο βασιλικός στρατός της Ταϊλάνδης ανέτρεψε την κυβέρνηση του πρωθυπουργού Τάκσιν Τσιναγουάτ. Η αντικυβερνητική διαμαρτυρία έγινε για να προωθηθούν τρία βασικά πολιτικά αιτήματα και άλλα δέκα για τη μεταρρύθμιση της μοναρχίας (3 + 10). Αλλά μέχρι στιγμής δεν υπάρχει απάντηση στα αιτήματα από την κυβέρνηση και το κατεστημένο. Έτσι το UFTD θα κλιμακώσει τις κινητοποιήσεις στις 14 Οκτωβρίου. Στις 24 Σεπτεμβρίου χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν μπροστά στο κοινοβούλιο, για να ασκήσουν πίεση στα μέλη του κοινοβουλίου να ψηφίσουν την τροποποίηση του χάρτη, ο οποίος γράφτηκε από στρατιωτική επιτροπή μετά το πραξικόπημα του 2014. Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ήταν καθυστέρηση στην απόφαση για την τροποποίηση. Υπάρχουν πολλοί βουλευτές και διορισμένοι γερουσιαστές που παίρνουν το μέρος της κυβέρνησης και θέλουν να διατηρήσουν την εξουσία τους. Όλο αυτό μας έχει θυμώσει, έτσι ανακοινώθηκε η κλιμάκωση των αγώνων. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης αποφάσισαν και αυτά να συμμετάσχουν στις κινητοποιήσεις. Η 14η Οκτωβρίου μπορεί να είναι η D-Day εάν ​​δεν υπάρξει ξανά απάντηση από την κυβέρνηση.

 

Πού οφείλεται η δυναμική του κινήματος;
Η πρώτη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση έγινε από πολλούς νέους ακτιβιστές στις 18 Ιουλίου, μετά το τέλος των περισσότερων περιορισμών του COVID-19, αν και το έκτακτο διάταγμα παραμένει σε ισχύ. Ζήτησαν τη διάλυση του κοινοβουλίου και ένα νέο Σύνταγμα. Επιπλέον, υπήρχαν πολλά hashtag στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε, δεν έχουμε υπομονή, ελεύθερη νεολαία, αν δεν παλέψεις θα ζήσεις σαν σκλάβος, κ.λπ.). Μετά από αυτήν την ημέρα οι διαμαρτυρίες των φοιτητών εξαπλώθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα. Το πρώτο κύμα διαμαρτυριών είχε ξεκινήσει τον Φεβρουάριο, όταν το Future Forward Party, ένα προοδευτικό κόμμα που υποστηριζόταν σε μεγάλο βαθμό από νέους ανθρώπους, διαλύθηκε με δικαστική απόφαση, γεγονός που προκάλεσε παρά πολύ θυμό. Ωστόσο, οι διαμαρτυρίες που εκτυλίχθηκαν σε πολλά πανεπιστήμια σταμάτησαν λόγω της πανδημίας, αλλά επανέκτησαν δυναμική τον Ιούλιο παρά την απαγόρευση των μεγάλων συγκεντρώσεων. Είναι ήδη έξι χρόνια που κυβερνά η στρατιωτική δικτατορία. Ο στρατός κατέλαβε τη λαϊκή εξουσία το 2014 για να ανατρέψει μια εκλεγμένη κυβέρνηση και να σταματήσει τις πολιτικές συγκρούσεις, χρησιμοποιώντας άγρια βία σε όσους ήταν ενάντια στο πραξικόπημα. Επιπλέον, το πρόβλημα της πολιτικής στην Ταϊλάνδη είναι ο αποκλεισμός της συμμετοχής των ανθρώπων από τη διαδικασία χάραξης πολιτικής, υπό τη διοίκηση ενός στρατιωτικού κυριαρχικού καθεστώτος, διάφορων συντηρητικών δυνάμεων και μεγάλων εταιρειών, που μπορούμε να τους ονομάσουμε ως μια «ελίτ τάξη». Αυτό έχει οδηγήσει σε αμέτρητα άλλα προβλήματα. Η πολιτική των ελίτ δημιουργεί πολιτικές δομές που δημιουργούν πλούτο για την τάξη τους. Η τρέχουσα δομή που δημιούργησαν είναι ένα σύστημα ανισότητας που συσσωρεύει το κεφάλαιο που προέρχεται από την εκμετάλλευση των εργαζομένων, χρησιμοποιεί τον εθνικό προϋπολογισμό για να ζουν οι λίγοι με πολυτέλεια και αναπαράγει ένα σύστημα προνομίων για τα παιδιά τους, ώστε να γεννιούνται πλούσια και να υπάρχει μια διαδοχή στην πολιτική και οικονομική εξουσία, ενώ εκατομμύρια άνθρωποι είναι άνεργοι. Για αυτό σήμερα η συμμετοχή στις μεγάλες διαμαρτυρίες είναι μια προσπάθεια να υπονομευθεί το σύστημα των προνομίων. Ένας επιπλέον παράγοντας που πυροδοτεί το δεύτερο κύμα των διαμαρτυριών μετά το λοκντάουν, είναι τα άμεσα ζητήματα. Για παράδειγμα, η εξαφάνιση ενός ταϊλανδέζου πολιτικού ακτιβιστή που εξορίστηκε στην Καμπότζη, η επέκταση του διατάγματος έκτακτης ανάγκης για τον περιορισμό της ελευθερίας του συνέρχεσθαι, τα κρούσματα του COVID-19 που προήρθαν από VIP αλλοδαπούς, οι αδικίες στο σύστημα δικαιοσύνης, οι συλλήψεις ακτιβιστών, οι αγορές όπλων για το στρατό, ο πλούσιος προϋπολογισμός για τη μοναρχία, ο τεράστιος αριθμός απολύσεων και η φτώχεια.

 

Ποια είναι τα αιτήματά σας;
Τα 3 + 10 αιτήματα που προανέφερα είναι τα εξής: α) Διάλυση του κοινοβουλίου και εκλογές για τη δημιουργία ενός νέου κοινοβουλίου, συμπεριλαμβανομένης της φυγής του πρωθυπουργού Πραγιούθ Τσαν - Ότσα. Επιπλέον, δεν θέλουμε κανένα άλλο πραξικόπημα και καμία διορισμένη εθνική κυβέρνηση κατά τη διάρκεια της πολιτικής μετάβασης. β) Να γραφεί ξανά το Σύνταγμα. Ο λαός πρέπει να συμμετάσχει στην επανεγγραφή του, για να σταματήσει το καθεστώς της ελίτ τάξης και για να οικοδομηθεί ένα κράτος πρόνοιας για μια καλύτερη ζωή. γ) Να σταματήσει η παρενόχληση των ανθρώπων από τις αρχές. Όσον αφορά τα 10 αιτήματα για την μεταρρύθμιση της μοναρχίας, είναι αυτά που πρότεινε το UFTD τον Αύγουστο: Κατάργηση του άρθρου 6 του συνταγματικού νόμου του 2017 που δεν επιτρέπει την οποιαδήποτε κατηγορία εναντίον του βασιλιά και προσθήκη ενός άρθρου που θα επιτρέπει στο κοινοβούλιο να εξετάσει τις παρανομίες του, κατάργηση του άρθρου 112 του ποινικού κώδικα που δεν επιτρέπει στους πολίτες να επικρίνουν τον βασιλιά, ακύρωση του νόμου περί βασιλικής ιδιοκτησίας και να γίνει σαφής διαίρεση μεταξύ των περιουσιακών στοιχείων του βασιλιά, υπό τον έλεγχο του υπουργείου Οικονομικών, και των προσωπικών του στοιχείων, να σταματήσει ο βασιλιάς να δίνει έγκριση σε τυχόν περαιτέρω πραξικοπήματα, κ.λπ. Το δημοκρατικό κίνημα αναπτύσσεται και οι διαμαρτυρίες γίνονται ολοένα και μεγαλύτερες, προκειμένου να κερδίσουμε αυτά τα αιτήματα. Η γενική απεργία είναι επίσης μια νέα στρατηγική για την αντιμετώπιση της στρατιωτικής δικτατορίας, έτσι μετά τη μεγάλη διαδήλωση στις 19 Σεπτεμβρίου οι συμμετέχοντες ανακοίνωσαν γενική απεργία σε χώρους εργασίας και σχολεία στις 14 Οκτωβρίου.

 

Ποιοι συμμετέχουν στις διαδηλώσεις;
Στο κίνημα πρωτοστατούν κυρίως οι φοιτητές και γενικά οι νέοι άνθρωποι. Οι μαθητές γυμνασίου και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης συμμετέχουν επίσης ενεργά για να αντιταχθούν στον αυταρχισμό στα σχολεία. Ακόμα, σημαντική είναι η συμμετοχή πολλών ακτιβιστών που δραστηριοποιούνται σε θέματα δικαιωμάτων, όπως στα δικαιώματα των παιδιών, των ΛΟΑΤ και των εργαζόμενων, καθώς και περιβαλλοντολόγων, αγροτών, γυναικείων οργανώσεων, κ.λπ. Ως εκ τούτου έχουν προκύψει πολλές προοδευτικές ιδέες μεταξύ αυτού του αναπτυσσόμενου κινήματος.

 

Πώς σας αντιμετωπίζουν η κυβέρνηση και ο βασιλιάς;
Ο βασιλιάς Μάχα Βατζιραλόνγκορνκ δεν έχει σχολιάσει δημοσίως το αίτημα των διαδηλωτών για μείωση της εξουσίας της μοναρχίας. O Πραγιούθ Τσαν - Ότσα ζήτησε υπομονή για την τροποποίηση, λέγοντας ότι η χώρα πρέπει να είναι σε ειρήνη για να μπορέσει η κυβέρνηση να συνεχίσει το έργο της, ειδικά στην οικονομία. Ταυτόχρονα, η στάση του στρατού εξακολουθεί να είναι επιθετική απέναντι στους ακτιβιστές υπέρ της δημοκρατίας, ενώ ο πρωθυπουργός συνεχίζει να λέει ψέματα ότι θα ακούσει τα αιτήματα και περιφρονεί το λαό. Το ακροδεξιό στρατιωτικό καθεστώς χρησιμοποιεί προπαγάνδα, ψεύτικες ειδήσεις και ρητορική μίσους για να διαιρέσει το λαό, και πρόσφατα κατηγόρησε το κίνημα για αντιπατριωτισμό. Εκτός αυτού, το υπουργικό συμβούλιο, γερουσιαστές και υποστηρικτές του στρατού προσβάλλουν τη νεολαία ως ανώριμη και λένε ότι παρενοχλεί τον βασιλιά, ενώ η αστυνομία έχει συλλάβει δεκάδες ακτιβιστές με διάφορα αδικήματα κατά της εσωτερικής ασφάλειας.

 

Η Πατκχάνε Κούμνακ είναι ακτιβίστρια και ανεξάρτητη δημοσιογράφος, μέλος της αριστερής οργάνωσης Sosialist Workers.

ΓΙΑ ΤΗΝ 
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, 
ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ
ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ

Copyright © 2025 - All rights reserved

 | 

Developed by © Jetnet