Τα λούτσου είναι το σύμβολο της Μάλτας, της μικρής, πυκνοκατοικημένης νησιωτικής χώρας της Μεσογείου. Πρόκειται για μικρές πολύχρωμες βάρκες, σε αποχρώσεις του κόκκινου, κίτρινου, μπλε και πράσινου, με ζωγραφισμένα στην πλώρη δυο μάτια, σύμβολο της χώρας. Γύρω από μια τέτοια μικρή βάρκα, στη μικρή μεσογειακή χώρα, εκτυλίσσεται η ιστορία που αφηγείται ο Άλεξ Καμιλέρι στην ταινία του «Το σκαρί», που όμως ο πρωτότυπός του τίτλος είναι «Luzzu» (Λούτσου).
Είναι η ιστορία του ψαρά Τζέσμαρκ, ο οποίος προσπαθεί ψαρεύοντας να ανταπεξέλθει στις οικονομικές δυσκολίες. Είναι παντρεμένος με την Ντενίζ, η οποία εργάζεται ως σερβιτόρα και έχουν ένα νεογέννητο αγοράκι τον Έιντεν. Όταν όμως η γιατρός θα διαπιστώσει πως ο μικρός έχει προβλήματα ανάπτυξης και θα χρειαστεί κάποιες θεραπείες, ο Τζέσμαρκ και η Ντενίζ θα βρεθούν σε αδιέξοδο. Και το χειρότερο είναι πως το λούτσου του νεαρού ψαρά πρέπει να αποσυρθεί για λίγο καιρό καθώς χρειάζεται ορισμένες επισκευές! Οι δυσκολίες μοιάζουν αξεπέραστες και η Ντενίζ αναγκάζεται να ζητήσει τη βοήθεια της μητέρας της, μιας γυναίκας η οποία όμως δεν συμπαθεί τον άντρα της κόρης της. Την ώρα που ο Τζέσμαρκ προσπαθεί να κερδίσει τα προς το ζην με τίμιο τρόπο, διαπιστώνει πως στην ιχθυαγορά κάνουν κουμάντο κυκλώματα παράνομης αλιείας και διάφορες κλίκες μεγαλεμπόρων και μαυραγοριτών. Επιπλέον μια σειρά από παραδοσιακούς ψαράδες αναγκάζονται να εναρμονιστούν με την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αλιεία και αποσύρουν τα λούτσου τους έναντι μιας μικρής αποζημίωσης. Ο μοναδικός τρόπος να ξανακερδίσει ο Τζέσμαρκ την οικογένειά του είναι να εμπλακεί με τα κυκλώματα της ιχθυαγοράς και παράλληλα να κόψει τους δεσμούς με την οικογενειακή και τοπική παράδοση, υποκύπτοντας στην «πρόοδο» και αποσύροντας το λούτσου του.
«Το σκαρί» είναι μια ταπεινή ταινία για μια απλή καθημερινή οικογένεια στη Μάλτα, αλλά κρύβει μέσα της τη δύναμη και το μεγαλείο των ανθρώπων του μόχθου οι οποίοι αναγκάζονται να πάρουν σημαντικές αποφάσεις. Ο Άλεξ Καμιλέρι με τρόπο λιτό και ρεαλιστικό μιλά για την πατρίδα του, τους ανθρώπους της, τη σχέση τους με την παράδοση. Με κάμερα στο χέρι η οποία προσδίδει μια ντοκιμαντερίστικη διάθεση, αφηγείται με απλότητα και πάθος τα βάσανα του ήρωά του. Τα οποία, κατ’ επέκταση, είναι και τα βάσανα ενός λαού.
Μια ταινία για τη ζωή, για έναν τρόπο ζωής που χάνεται, όχι πάντοτε με ομαλό τρόπο καθώς η αλλαγή έρχεται ως επιβολή! Με κοινωνική και μελαγχολική ματιά, ο Καμιλέρι κινηματογραφεί την εσωτερική σύγκρουση του Τζέσμαρκ και τη σύγκρουση ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον, θέτοντας ταυτόχρονα επί τάπητος και τα ηθικά διλήμματα που προκύπτουν. Τα οποία μπαίνουν με τέτοιον εκβιαστικό τρόπο ώστε ο θεατής να αναρωτιέται περί του Καλού και του Κακού.
Το μικρό αυτό, απλό κι απέριττο, κινηματογραφικό διαμαντάκι από τη Μάλτα, ήταν η πρόταση της χώρας για το Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας.
Ένα θαυμάσιο κοινωνικό δράμα, σκηνοθετικό ντεμπούτο του Καμιλέρι το οποίο έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Σάντανς όπου ο Τζέσμαρκ Σικλούνα, ένας πραγματικός μαλτέζος ψαράς και ερασιτέχνης ηθοποιός, κέρδισε το βραβείο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας.