Σε σχέση με τα πολιτικά πρόσωπα που παρέλασαν στα ΜΜΕ και στα σόσιαλ μίντια στην τρέχουσα προεκλογική περίοδο, μπορούμε να κάνουμε μια αποτίμηση των χειρότερων κατηγοριών πολιτικών προσώπων, που αναδεικνύουν πώς καλλιεργούνται τα νέα πολιτικά μοντέλα από τα κομματικά επιτελεία και, κυρίως, τη δραματική έκπτωση των πολιτικών ηθών στο σημερινό πολιτικό σκηνικό. Και εξηγούμαστε:

 

  • Τα «τρυφερά πόδια»: ευφυής όρος που χρησιμοποιήθηκε από τον υπέροχο Ρενέ Γκοσινί, κειμενογράφο στο κόμικ «Λούκι Λουκ», για να περιγράψει τους ανεγκέφαλους κομψευόμενους λιμοκοντόρους που επισκεπτόντουσαν το Φαρ Ουέστ επιχειρώντας να επιβάλουν τα νέα ήθη. Αυτό που τους επιφύλασσε, βέβαια, το χιούμορ των κάου-μπόις ήταν η περιφορά πάνω σε μια σιδερένια ράγα της υπό κατασκευή γραμμής του τραίνου, πασαλειμμένους με πίσσα και πούπουλα. Είδαμε αρκετούς τέτοιους νεόκοπους πολιτικούς, με ακριβά κουστουμάκια και γραβατούλες τύπου Σκέρτσου και με έναν τόσο μισάνθρωπο, κυνικό και ανάλγητο λόγο που σε πιάνει ανατριχίλα.
  •  
  • Πολιτικοί γόνοι δοσίλογων και ταγματασφαλιτών: με το μίσος εναντίον της Αριστεράς να ξεχειλίζει στον λόγο τους, θα έκαναν τα πάντα για να την εμποδίσουν να έρθει στην εξουσία. Φανατισμένοι και εμπαθείς, με θολό βλέμμα και φασίζουσα νοοτροπία, αποτελούν τους κομματικούς Ηρακλειδείς της Νέας Δημοκρατίας του Μητσοτάκη.
  •  
  • Πασόκοι που πήραν μεταγραφή: τελικά το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να διαπαιδαγωγεί μιας κάκιστης ποιότητας πολιτικό προσωπικό. Στελέχη του που την κοπάνησαν, κυρίως προς τη Νέα Δημοκρατία, μετετράπηκαν αμέσως σε θορυβώδεις και φανατικούς γενίτσαρους που παλεύουν εναγωνίως να επιβεβαιώσουν την πίστη και την υποταγή τους στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
  •  
  • Οι πολιτικές κόπιες του ΚΚΕ: οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ στα πολιτικά πάνελ λένε ακριβώς τα ίδια, χωρίς να παρεκκλίνουν στο παραμικρό. Σα να υπάρχει ένας αθέατος υποβολέας που τους λέει τα λόγια. Πλήρης έλεγχος και αποστείρωση. Ειδικά, αν ακούσεις τον προαλειφόμενο μελλοντικό γραμματέα του κόμματος είναι σα να ακούς τον Δημήτρη Κουτσούμπα με αλλαγμένη φωνή.
  •  
  • Δημοσιογράφοι που έγιναν πολιτικοί: από τις χειρότερες κατηγορίες πολιτικών προσώπων. Από τη μια χρησιμοποίησαν την αναγνωρισιμότητά τους για να εκλεγούν κι από την άλλη εκμεταλλεύονται τη δημοσιογραφική τους εμπειρία για να προβοκάρουν, να ειρωνευτούν και να διακόψουν τον λόγο των συνομιλητών τους. Με ποδοσφαιρικού τύπου βλακώδη επιχειρήματα, με τη χυδαιότητα της «κίτρινης» δημοσιογραφίας που υπηρετούσαν, πρωτοστατούν και μολύνουν τα πολιτικά πάνελ δίνοντας συνεχώς διαπιστευτήρια μητσοτακικής αισθητικής. Απορώ πως βρίσκουν μόνιμο στασίδι σε εκπομπές όπως αυτή της Αναστασίας Γιάμαλη στο Κόντρα Τσάνελ.
  •  
  • Γόνοι παλαιών πολιτικών: παιδιά παλαιών πολιτευτών της Δεξιάς που πήραν, λόγω κληρονομικού δικαιώματος(!), θέση στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας. Παρά τα ταχύρρυθμα πολιτικά φροντιστήρια, τα περισσότερα φαίνονται ανεπίδεκτα μαθήσεως και ώριμα φρούτα σε έναν επικίνδυνο κομματικό στρατό.
  •  

Σ’ αυτές τις πυκνές, άλλα σχεδόν αδιάφορες, προεκλογικές μέρες που περάσαμε, ένα ζήτημα που επανήλθε με βίαιο και παραμορφωτικό τρόπο στην επικαιρότητα ήταν το δημοψήφισμα του καλοκαιριού του 2015. Μετά την πολιτικά αφελή πάσα που τους δόθηκε, τα βρώμικα τρολ και τα γελοία δημοσιογραφικά παπαγαλάκια του συστήματος Μητσοτάκη το τερμάτισαν με χτυπήματα κάτω από τη μέση και ανελέητο, επικοινωνιακό καταιγισμό προπαγάνδας. Μια και μας θύμισαν εκείνο το περήφανο «Όχι» του 62,5% του ελληνικού λαού απέναντι στα μνημόνια, είναι μια ευκαιρία να το επικαιροποιήσουμε στη σημερινή συγκυρία με ένα αντίστοιχο «Όχι» απέναντι στο καθεστώς Μητσοτάκη. Είναι περιττό να επαναλάβουμε τα όσα τραγικά βιώσαμε αυτή την τετραετία, όλες τις βίαιες και καταλυτικές επεμβάσεις σε ιδεολογικά, κοινωνικά, πολιτισμικά και πολιτικά ζητήματα, με τις οποίες το καθεστώς επιχείρησε να αλώσει ακόμη και τις στοιχειώσεις κατακτήσεις της κοινωνίας. Ο καθένας μας ας βρει τον τρόπο να απαντήσει με τη στάση και την ψήφο του, υπηρετώντας το «Όχι» που θέτει η σημερινή συγκυρία. Ελπίζω να τα φέρει έτσι η απλή αναλογική που να βγαίνουν τα κουκιά για τη λεγόμενη προοδευτική διακυβέρνηση, ανεξάρτητα από τα ηγεμονικά διλήμματα που τέθηκαν για το ποιος θα είναι ο πρώτος ή ο δεύτερος και ακυρώνοντας στην πράξη την αυτοϋπονομευτική ατάκα περί κυβέρνησης των ηττημένων.

Στο τοπίο της απλής αναλογικής, νικητές είναι αυτοί που καταφέρνουν να συνεργαστούν, με σύνθεση και υποχωρήσεις, κι όχι αυτοί που θα είναι πρώτοι. Κι εκεί, όλοι θα αναμετρηθούν με την αξιοπιστία τους απέναντι στο στρατηγικό και ιστορικό αίτημα της Αριστεράς για την καθιέρωση του δικαιότερου εκλογικού συστήματος. Γιατί αν η απλή αναλογική, έστω και αυτή με πλαφόν 3%, σου δίνει τη δυνατότητα να συμβάλεις σε μια κυβέρνηση συνεργασίας και στην ανατροπή του αδυσώπητου καθεστώτος της αλτ-ράιτ ακροδεξιάς που κυριαρχεί και ισοπεδώνει τα πάντα, και συ κλωτσήσεις την ευκαιρία με αστείες δικαιολογίες εσωτερικής κατανάλωσης, τότε είσαι ανυπόληπτος και αναξιόπιστος. Μια τέτοιου μεγέθους πολιτική αυτοχειρία δεν θα την αντέξει ο αριστερός κόσμος. Θα γυρίσει οριστικά την πλάτη του, και δικαίως, στην Αριστερά η οποία θα αποδειχτεί για άλλη μια φορά άτολμη, ιδιοτελής και τραγικά πίσω από τις περιστάσεις. Ιδού η Ρόδος…

Πάνος Δημητρούδης

 

Ο δικηγόρος του διαβόλου Περισσότερα Άρθρα
Πρόσφατα άρθρα ( Δαιμονικά )
ΓΙΑ ΤΗΝ 
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, 
ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ
ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ

Copyright © 2024 - All rights reserved

 | 

Developed by © Jetnet