Πολλές ώρες δουλειάς και χωρίς μισθολογικό αντίκτυπο, αυτά φαίνεται να χαρακτηρίζουν της αγοράς εργασίας στη χώρα μας, βάσει των τελευταίων μελετών της Eurostat, ειδικά όταν το πεδίο συγκρίνεται με τις συνθήκες που επικρατούν στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 

Οι αποκλίσεις στον χρόνο εργασίας

 

Πιο συγκεκριμένα, βάσει της έρευνας της Eurostat για τα εργαζόμενα άτομα 20-64 ετών το 2023, που δημοσιεύθηκε πριν λίγες μέρες1, η Ελλάδα βγαίνει πρωταθλήτρια στις πραγματικές ώρες εργασίας την εβδομάδα, με μέσο όρο τις 39,8, όταν στην ΕΕ ο μέσος όρος είναι 36,1. Αν αναλογιστούμε, δε, τις εργασιακές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης, από την προηγούμενη θητεία της, με την κατάργηση ουσιαστικά του 8ωρου και της πενθήμερης εργασίας και τη διευκόλυνση των, απλήρωτων πολλές φορές, υπερωριών, η κατάσταση μάλλον θα επιδεινωθεί τα επόμενα χρόνια –την ίδια στιγμή, μάλιστα, που σε αρκετές ευρωπαϊκές εταιρείες δοκιμάζεται να περάσουν στην 4ημερη εργασία.

Τις επόμενες θέσεις της πρώτης πεντάδας στην ΕΕ, μετά την Ελλάδα, καταλαμβάνουν η Ρουμανία με 39,5 ώρες εργασίας την εβδομάδα, η Πολωνία με 39,3, η Βουλγαρία με 39 και η Κύπρος με 38,5. Ενώ η χώρα με τις λιγότερες εργάσιμες ώρες την εβδομάδα είναι η Ολλανδία με 32,2 ώρες και έπονται η Αυστρία με 33,6, η Γερμανία με 34 και η Δανία με 34,3. Αρκετές ακόμα χώρες βρίσκονται κάτω του ευρωπαϊκού μέσου όρου των 36,1 ωρών, όπως το Βέλγιο με 34,9, το Λουξεμβούργο με 35,3 κ.ά.

Εξετάζοντας την εργασία ανά κλάδο οικονομικής δραστηριότητας, στις πρώτες θέσεις με τις περισσότερες ώρες δουλειάς βρίσκονται οι αγροτικές εργασίες (γεωργία, κτηνοτροφία, ξυλεία κτλ) με μέσο όρο 41,5 ώρες, τα ορυχεία με 39,1, οι κατασκευές με 38,9 και οι μεταφορές/αποθήκευση με 38,3. Ενώ ανά επάγγελμα, οι πιο υψηλές ώρες εργασίας εντοπίζονται στους αγρότες και ψαράδες (42,4 ώρες), στους διευθυντές (41,2) και στους ένστολους (39,7).

Πιθανά γι’ αυτό και η Ελλάδα αποτελεί μία από τις χώρες με τη μεγαλύτερη διαφορά ωρών εργασίας ανά φύλο, καθώς οι παραπάνω κλάδοι και θέσεις εργασίας παραμένουν ακόμα «ανδροκρατούμενοι».

Ειδικότερα, όπως καταγράφεται στην έρευνα της Eurostat, όσον αφορά τις ώρες εργασίας ανά φύλο, ο μέσος όρος της ΕΕ για το πλήρες ωράριο είναι οι 39,8 ώρες την εβδομάδα για τους άνδρες και οι 37,8 ώρες για τις γυναίκες. Στην ημι-απασχόληση, όμως, ενώ ο μέσος όρος είναι οι 22 ώρες για όλα τα εργαζόμενα άτομα, «σε πολλές χώρες της ΕΕ, οι γυναίκες ημι-απασχολούμενες εργαζόμενες δουλεύουν περισσότερες ώρες συγκριτικά με τους άνδρες εργαζόμενους στην ίδια κατηγορία».

Όσον αφορά τα εργαζόμενα άτομα πλήρους ωραρίου, «οι μεγαλύτερες διαφορές βάσει φύλου, μεταξύ των χωρών της ΕΕ, εντοπίζονται στην Ιρλανδία –με 40,5 για τους άνδρες και 36,5 για τις γυναίκες– στην Ολλανδία –με 38.8 ώρες για τους άνδρες και 35,2 για τις γυναίκες– στην Ελλάδα –με 42,5 για τους άνδρες και 39.3 για τις γυναίκες– στην Ιταλία –με 40,2 για τους άνδρες και 37 για τις γυναίκες– στη Φιλανδία –με 38,4 για τους άνδρες και 35,7 για τις γυναίκες– και στην Κύπρο με 41,3 για τους άνδρες και 38,8 για τις γυναίκες».

 

Οι αποκλίσεις στους μισθούς

 

Και ενώ οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες στην Ελλάδα δουλεύουν τις περισσότερες ώρες στην ΕΕ, σε καμία περίπτωση οι μισθοί δεν είναι και εξίσου από τους μεγαλύτερους (σημειώνεται, βέβαια, πως για όλη την ΕΕ παραμένει το έμφυλο μισθολογικό χάσμα, με τις γυναίκες να αμείβονται κατά 12,7% λιγότερο για την ίδια εργασία).

Συγκρίνοντας τον κατώτατο μισθό το 2024, βάσει των στοιχείων της Eurostat σε άλλη ερευνά της (αρχές του χρόνου)2, η Ελλάδα με τον κατώτατο να ορίζεται στα 910 ευρώ μεικτά (λόγω των δώρων, αλλιώς ο μηνιαίος κατώτατος μεικτός από την 1η Απριλίου είναι στα 830 και άρα στην αντίστοιχη στατιστική το επόμενο εξάμηνο θα είναι λίγο πιο υψηλός), βρίσκεται στις χαμηλότερες θέσεις της ΕΕ, ξεπερνώντας τις Κροατία (840 ευρώ), Εσθονία (820), Τσεχία (764), Σλοβακία (750), Λετονία (700), Ουγγαρία (697), Ρουμανία (663) και τη Βουλγαρία (477).

Την ίδια ώρα, σε άλλες χώρες της ΕΕ, με λιγότερες ώρες εργασίας, οι κατώτατοι μισθοί διαμορφώνονται εξαιρετικά πιο υψηλά. Στην πρώτη θέση βρίσκεται το Λουξεμβούργο με 2.570 ευρώ κατώτατο μισθό, ακολουθούν οι Ιρλανδία (2.146), Ολλανδία (2.070), Γερμανία (2.054), Βέλγιο (1.994), Γαλλία (1.766), Ισπανία (1.323) κτλ.

Υπενθυμίζεται δε, πως οι τιμές των καταναλωτικών αγαθών στην Ελλάδα δεν διαφέρουν τόσο πολύ με αυτές της ΕΕ και των χωρών με τους υψηλότερους μισθούς. Για παράδειγμα, η μελέτη της Eurostat για το 2022 (δημοσιεύτηκε τον Δεκέμβρη του ’23 και σε λίγες εβδομάδες αναμένεται η μελέτη για το 2023)3, καταγράφει ότι αν ορίσουμε πως ο μέσος όρος των καταναλωτικών τιμών της ΕΕ είναι το 100, η Ελλάδα βρίσκεται στο 88,2, η Πορτογαλία στο 88,1 (κατώτατος μισθός 956 ευρώ), η Κροατία που είναι επίσης κοντά μισθολογικά με τη χώρα μας, βρίσκεται στο 73,5. Η Ισπανία παρότι έχει πολύ πιο υψηλό κατώτατο μισθό από εμάς, βρίσκεται και αυτή κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο τιμών, στο 96,3 κτλ.

Οι ευρωεκλογές θα ήταν μια καλή ευκαιρία να συζητηθεί και να αναδειχθεί το ζήτημα των πολλαπλών ταχυτήτων μεταξύ των χωρών της ΕΕ και στο πεδίο της εργασίας, όπως και η ανάγκη μιας πανευρωπαϊκής θωράκισης/διεκδίκησης των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Δυστυχώς, το θέμα δεν φάνηκε να απασχόλησε ιδιαίτερα την ελληνική πολιτική σκηνή, παρά και τις χειρότερες επιδόσεις της χώρας.

 

Σημειώσεις:

1. https://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php?title=Actual_and_usual_hours_of_work#General_overview

2.https://ec.europa.eu/eurostat/databrowser/view/tps00155/default/table?lang=en

3. https://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php?title=Comparative_price_levels_of_consumer_goods_and_services#Overall_price_levels

 

ΓΙΑ ΤΗΝ 
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, 
ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ
ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ

Copyright © 2025 - All rights reserved

 | 

Developed by © Jetnet